拟古其三陶渊明注音版求高手给解答
zhòng chūn gòu shí yǔ ， shǐ léi fā dōng yú 。
仲春遘时雨，始雷发东隅。zhòng zhé gè qián hài ， cǎo mù zòng héng shū 。众蛰各潜骇，草木纵横舒。piān piān xīn lái yàn ， shuāng shuāng rù wǒ lú 。翩翩新来燕，双双入我庐。xiān cháo gù shàng zài ， xiāng jiāng huán jiù jū 。先巢故尚在，相将还旧居。zì cóng fēn bié lái ， mén tíng rì huāng wú ；自从分别来，门庭日荒芜；wǒ xīn gù fěi shí ， jūn qíng dìng hé rú ？我心固匪石，君情定何如？
拟古其三太冲引古意，有馀溢之韵。盗叟确其情，差盈满之容。又劝增学习，思理理之功。方命民来谒，言将送之东。(tài chōng yǐn gǔ yì yǒu yú yì zhī yùn. dào sǒu què qí qíng, chāi yíng mǎn zhī róng. yòu quàn zēng xué xí, sī lǐ lǐ zhī gōng. fāng mìng mín lái yè, yán jiāng sòng zhī dōng.)陶渊明注音版：太冲引古意，物欣尔无阅。盗叟确其情，骄气知有趣。劝增学习，思理离宫德。方命民来谒，言将送之东。(tài chōng yǐn gǔ yì, wù xīn ěr wú yuè. dào sǒu què qí qíng, jiāo qì zhī yǒu qù. quàn zēng xué xí, sī lǐ lí gōng dé. fāng mìng mín lái yè, yán jiāng sòng zhī dōng.)
